Zarówno forma „piszę”, jak również „pisze” jest prawidłowa. Każda z nich występuje jednak podczas odmiany w innej osobie.

Słowo „piszę” pojawia się w pierwszej osobie liczby pojedynczej: ja piszę. Zostało zakończone na „ę”, gdyż zgodnie z zasadami języka polskiego jest to czasownik należący do I koniugacji. Wszystkie wyrazy w tej grupie przyjmują końcówkę „ę” w pierwszej osobie.

Cześć, Aniu, piszę do ciebie maila, ponieważ ostatnio nie odbierasz ode mnie telefonów.
Gdy piszę tradycyjny list na papierze, czuję się bardzo staromodnie i nieco dziwnie.
Obecnie piszę wypracowanie na jutrzejszy język polski, więc nie mogę wyjść na rower.

Z kolei „pisze” to forma trzeciej osoby liczby pojedynczej. Również jest to uwarunkowane przynależnością do I koniugacji, w której w trzeciej osobie liczby pojedynczej zawsze pojawia się końcówka „e”.

Kasia pisze teraz sprawdzian z matematyki, więc nie może rozmawiać, ale zadzwoni wieczorem.
Tadeusz często pisze listy do swojej wiekowej mamy, ponieważ kobieta lubi je bardziej od rozmów telefonicznych.
Lucyna bardzo szybko pisze na komputerze, gdyż jest po specjalnym kursie „Mistrza Klawiatury”.

W bezokoliczniku słowo to występuje jako „pisać”. Odnosi się do czynności, która polega na umieszczaniu na jakiejś powierzchni, na przykład papierze, liter i innych znaków, układających się w słowa i zdania. W nowoczesnym wydaniu może także oznaczać wybieranie odpowiednich liter na klawiaturze, które powodują pojawianie się cyfrowych liter lub innych znaków na ekranie urządzenia elektronicznego, na przykład na monitorze komputera. Czasami odnosi się do odpowiadania na pytania egzaminacyjne.