Choć oba wyrażenia brzmią identycznie, każde z nich oznacza coś innego, każde również jest inną częścią mowy. Nie należy zatem stosować ich zamiennie, gdyż byłoby to błędem ortograficznym. Warto zapoznać się z definicjami i przykładami praktycznego użycia w zdaniach, aby w każdej sytuacji wiedzieć, która z form będzie pasowała do kontekstu zdania. Przy problemach i niejasnościach zachęcamy do zadawania pytań językowych w sekcji komentarzy pod artykułem.

Poprawna pisownia

nieczuli

Poprawna pisownia, znaczenie: nieczuli to zaprzeczony przy pomocy partykuły nie przymiotnik czuły, odmieniony w trzeciej osobie liczby mnogiej. Czuły oznacza osobę wrażliwą na punkcie czegoś, silnie na coś wyczuloną lub też rzeczy, zjawiska i czynności dokonywane z czułością, uczuciem, miłością lub serdecznością. Jeżeli używamy tego przymiotnika w stosunku do części ciała, oznacza on, że jest ona wrażliwa na bodźce o niewielkim nasileniu, z kolei czułe urządzenie reaguje na niewielki tylko impuls. Dla przypomnienia, w języku polskim obowiązuje zasada, nakazująca rozłączny zapis partykuły nie z przymiotnikami w stopniu równym, dlatego w większości przypadków omawiana konstrukcja powinna być pisana osobno. Wyjątkiem są zdania, w których słowo nie wyraźnie zaprzecza przymiotnik, a co więcej, w tej samej wypowiedzi znajduje się dla niego alternatywa. Wtedy powyższy zwrot powinien być pisany osobno.

Przykłady poprawnej pisowni

Nie możecie być tacy nieczuli. Idźcie i pomóżcie młodszym kolegom.
Funkcjonowanie w codziennym świecie tylko pokazuje mi, jak bardzo nieczuli potrafią być ludzie.
Przechodnie byli nieczuli na cierpienie zranionego zwierzęcia.


Poprawna pisownia

nie czuli

Poprawna pisownia, znaczenie: nie czuli to z kolei konstrukcja złożona z partykuły nie oraz czasownika czuć, odmienionego w trzeciej osobie liczby mnogiej, w czasie przeszłym. Czuć to inaczej odbierać bodźce za sprawą zmysłu węchu, smaku lub dotyku, a także odbierać wrażenia psychiczne. W myśl zasady językowej, mówiącej, iż połączenie partykuły nie z osobową formą czasownika powinno być zawsze pisane osobno, konstrukcję tę powinniśmy zapisywać oddzielnie.

Przykłady poprawnej pisowni

Jej bracia to nie czuli opiekunowie, a prawdziwe rozrabiaki.
Ci wychowawcy kolonijni to prawdziwe potwory, a nie czuli i rozważni mentorzy.
Było tak zimno, że nie czuli już palców od stóp.
Wyrwani ze snu studenci ze zdziwieniem przyznali, że nie czuli roznoszącego się w całym akademiku zapachu spalenizny.