Obie poniższe formy funkcjonują na co dzień w języku polskim, jednak pomimo bardzo zbliżonego znaczenia, oznaczają zupełnie coś innego, dlatego nie można ich używać zamiennie. Istotna jest również informacja, że forma zwarzyć jest przestarzała i spotykana coraz rzadziej, dlatego w większości przypadków właściwą formą, której należy użyć będzie zważyć. Aby jednak mieć całą pewność przy podejmowaniu decyzji zachęcamy do lektury definicji i przykładów, które przygotowaliśmy, a w razie potrzeby również do zadawania pytań do naszej redakcji w sekcji komentarzy, znajdującej się pod opracowaniem.

Poprawna pisownia, znaczenie: zwarzyć to czasownik nieco wychodzący już z użycia, ciągle jednak bywa stosowany zarówno w mowie jak i w piśmie. Oznacza on: zepsuć mleko lub śmietanę z powodu nagłego ogrzania lub połączenia z gorącym płynem, zepsuć czyjś dobry humor lub nastrój i dodatkowo (o mrozie czy upale): spowodować zwiędnięcie roślin.

Przykłady poprawnej pisowni

Pamiętaj, by śmietanę do sosu wlewać bardzo powoli, ponieważ może się łatwo zwarzyć.
Wiedziałam, że tą uwagą będzie chciał zwarzyć nasze nastroje, jednak nie udało mu się to.
Staraj się nie zwarzyć mleka, bo cały sos trzeba będzie robić od początku.

Poprawna pisownia, znaczenie: zważyć z kolei to aspekt dokonany pochodzący od formy ważyć. Jego znaczenie to: określić ciężar osoby lub rzeczy przy użyciu wagi, ocenić w przybliżeniu ciężar czegoś trzymanego w ręce oraz również – zwrócić na coś szczególną uwagę. Należy zapamiętać, że sformułowanie to zawsze zapisujemy przez ż, co motywowane jest zasadą językową, nakazującą zapis tej spółgłoski w sytuacjach, gdy w innej formie tego samego wyrazu lub w wyrazie pokrewnym wymienia się na g. W tym przypadku zachodzi wymiana ważyć, bo waga.

Przykłady poprawnej pisowni

Podczas każdej wizyty niemowlęcia u lekarza warto je zważyć i zmierzyć, by sprawdzić, czy rozwija się prawidłowo.
Kiedy zapomniałam w sklepie zważyć pomidorów, kasjerka obiecała wstrzymać kolejkę i na mnie poczekać.
Pewien amerykański lekarz próbował zważyć ludzką duszę, dokonując pomiaru masy ciała osoby umierającej i zmarłej.