Obie formy – śpiesz i spiesz – są poprawne językowo, swobodnie można używać ich zamiennie i żadna z nich nie ma przewagi nad drugą. Wyrazy te to odmienione w drugiej osobie liczby pojedynczej, w trybie rozkazującym, odpowiednio czasowniki nieprzechodnie niedokonane śpieszyć i spieszyć. Obie te postacie funkcjonują w języku polskim już od co najmniej pięciu stuleci i oznaczają: szybko dokądś zdążać, zabierać się do czegoś tak ochoczo i szybko jak to możliwe. W połączeniu z zaimkiem zwrotnym się otrzymujemy czasownik zwrotny niedokonany śpieszyć (bądź spieszyć) się, oznaczający: chcieć z czymś zdążyć, robić coś szybko.

Poprawna pisownia

Przykłady poprawnej pisowni

Śpiesz się, masz ostatni kwadrans żeby zdążyć do kina przed seansem.
Ucząc się jazdy na rolkach, nie śpiesz się, na początku staraj się dobrze opanować technikę.
Śpiesz do niego, obiecał, że przepyta Was jeszcze raz!

Poprawna pisownia

Przykłady poprawnej pisowni

Obiecałeś babci, że będziesz u niej o dziesiątej, masz pół godziny, więc lepiej się spiesz.
Nie spiesz się, zanim wyłożysz karty, dokładnie przeanalizuj każdy możliwy ruch przeciwnika.
Lepiej spiesz się ze znalezieniem zastępstwa za niego, bo chwilowo nie mamy rąk do pracy.