Stawianie przecinka przez „że”

W języku polskim wyraz „że” służy jako spójnik, którego zadaniem jest wprowadzenie zdania podrzędnego. Zarówno w języku mówionym jak i w języku pisanym wyraz ten występuje stosunkowo często, dlatego warto poznać zasady mówiące o tym, kiedy należy postawić przed nim przecinek, a kiedy nie jest to wskazane.

Kiedy stawiamy przecinek przed „że”?

Kiedy wyraz „że” wprowadza zdanie podrzędne.
Przykłady:
Nie mówiłaś mi, że wrócisz dziś później.
Muszę pamiętać, że jutro są urodziny mojej mamy.

Kiedy „że” występuje w połączeniu z przysłówkami, wyrażeniami przyimkowymi, partykułami oraz zaimkami (najczęściej stosowanymi połączeniami są: chyba że, dlatego że, jako że, tylko że, tyle że, tym bardziej że) miejsce postawienia przecinka jest zależne od charakteru zdania. Jeżeli przysłówek, zaimek, partykuła czy wyrażenie przyimkowe, które poprzedzają wyraz „że”, pełnią w zdaniu nadrzędnym funkcję okolicznika, wówczas przecinek należy postawić przed „że”. W przeciwnym wypadku, przecinkiem należy poprzedzić całe wyrażenie.
Przykłady:
Wycięłam tyle gwiazdek, że udekorujemy nimi całe mieszkanie.
Chciałbym ją poznać głównie dlatego, że tak wiele słyszałem o niej od ciebie.
W maju musimy gdzieś wyjechać, tym bardziej że wypada wtedy długi weekend.
Powinnam wybrać się na zakupy, tyle że jestem bardzo zmęczona.

Kiedy przed „że” nie stawiamy przecinka?

Przed „że” nie należy stawiać przecinka w sytuacjach, kiedy występuje on obok spójników współrzędnych łącznych, wyłączających oraz rozłącznych.
Przykłady:
Muszę pamiętać, że miałam iść odwiedzić mamę oraz że powinnam zrobić zakupy.
Nie wiedziałam, że dziś do mnie przyjedziesz ani że zabierzesz całą swoją rodzinę.
Mam nadzieję, że w te wakacje uda mi się wyjechać na dłuższy urlop albo że chociaż wyskoczę gdzieś na weekend.