Poprawna pisownia, znaczenie: tylko w przypadku formy mianownikowej skrót zapisujemy bez kropki, w innych przypadkach deklinacji należy zastosować kropkę lub końcówkę osobową, zgodnie z poniższym:
Mianownik (kto? co?) – mgr
Dopełniacz (kogo? czego?) – mgra (mgr-a) lub mgr.
Celownik (komu?, czemu?) – mgrowi (mgr-owi) lub mgr.
Biernik (kogo? co?) – mgra (mgr-a) lub mgr.
Narzędnik (z kim? z czym?) – z mgrem (mgr-em) lub mgr.
Miejscownik (o kim? o czym?) – o mgrze lub mgr.
Wołacz (o!) – mgrze lub mgr.
Poprawna pisownia, znaczenie: słowo magister wywodzi się z języka łacińskiego (dowódca, mistrz, nauczyciel). Magister jest tytułem naukowym nadawanym po ukończeniu studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich. W połączeniu z nazwiskiem najczęściej używa się skrótu tego wyrazu, tj. mgr. Skrót ten został utworzony z pierwszej, trzeciej i ostatniej litery słowa.
W przypadku skrótów najczęstszym problemem ortograficznym jest to, czy stawiamy na końcu kropkę, czy też nie. Jeżeli zapamiętamy dwie zasady odnoszące się do skrótów to nie będziemy popełniać błędów. Jeżeli ostatnia litera skrótu jest również ostatnią literą wyrazu to nigdy nie stawiamy kropki. Czyli mgr (magister) piszemy bez kropki na końcu.
Przykłady poprawnej pisowni
Po pięciu latach ciężkiej nauki i wyrzeczeń mogę podpisywać się na wszystkich urzędowych dokumentach: mgr Anna Zawistowska.
Panowie bardzo proszę poznajcie się, to mój serdeczny przyjaciel mgr Michał Zając, a to mój podopieczny Krzysztof Malec.
Decyzją dyrektora urzędu wszystkie pieczątki imienne, którymi posługują się kierownicy działów oprócz imienia i nazwiska mają zawierać tytuły naukowe mgr lub inż.
