Choć oba wyrażenia brzmią identycznie i na pierwszy rzut oka można by je ze sobą pomylić, ważne jest, by przyswoić sobie zasady stosowania każdego z nich, aby nie popełnić błędu polegającego na użyciu niewłaściwego zwrotu lub wymiennym stosowaniu obu wyrażeń. Specjalnie na tę okoliczność przygotowaliśmy definicje i przykłady pomocne w lepszym zrozumieniu zagadnienia, służymy tez pomocą w sekcji komentarzy.

Poprawna pisownia, znaczenie: nie zwykły to zaprzeczony czasownik zwyknąć, odmieniony w trzeciej osobie liczby mnogiej. Zwyknąć to inaczej przyzwyczaić się lub przywyknąć do czegoś, mieć coś w zwyczaju.

Przykłady poprawnej pisowni

Moje koleżanki z klasy nie zwykły samodzielnie odrabiać prac domowych – zawsze je od kogoś przepisywały.
Dwie przyjaciółki nie zwykły spędzać wakacji, leżąc na plaży, wolały bardziej aktywny wypoczynek.
Moje współpracownice nie zwykły przychodzić do biura na czas, zawsze trzeba było na nie czekać.
Okazało się, że jest to nie zwykły uraz miednicy, ale stan poważnego zagrożenia zdrowia, a nawet i życia.
Ten wisiorek to nie zwykły prezent, to symbol ogromnej miłości brata do siostry.

Poprawna pisownia, znaczenie: niezwykły natomiast to przymiotnik zwykły, zaprzeczony za pomocą partykuły nie. We współczesnej polszczyźnie obowiązuje zasada, nakazująca łączny zapis tego typu konstrukcji, pod warunkiem, że przymiotnik występuje w stopniu równym. Zatem w większości przypadków wyraz niezwykły zapisujemy razem. Za jego pomocą opisujemy coś nadzwyczajnego, wybitnego, baśniowego, magicznego, wyróżniającego się, nietypowego czy też rzadko spotykanego.
Wyjątkiem od powyższej zasady są sytuacje, kiedy wyraz nie pełni w zdaniu funkcję wyraźnego zaprzeczenia i dalszej części wypowiedzi wskazana jest alternatywa zaprzeczonego określenia. Wówczas konstrukcja ta powinna być zapisywana oddzielnie.

Przykłady poprawnej pisowni

Oglądaliśmy wczoraj niezwykły pokaz umiejętności młodego magika.
Nasz wyjazd na Islandię był niezwykły, nie mogę się doczekać kiedy tam wrócę!
Mój nowy samochód ma niezwykły kolor – coś pomiędzy szafirem a turkusem.