Zarówno wyraz spieszy jak i śpieszy wywodzi się od wspólnego terminu źródłowego, a mianowicie czasownika nieprzechodniego niedokonanego spieszyć (bądź śpieszyć). Oznacza on: zdążać dokądś szybko, zabierać się do czegoś tak szybko i chętnie, jak to możliwe. Słowo to w zdaniach często łączone jest z zaimkiem zwrotnym się, tworząc czasownik zwrotny niedokonany spieszyć (śpieszyć) się, który znaczy: chcieć z czymś zdążyć, robić coś szybko.
Współcześni językoznawcy podają, że obie formy omawianego wyrazu, zarówno ta pisana przez s, jak i przez ś są poprawne. Można używać ich zamiennie i żadna z nich nie ma przewagi nad inną. Co więcej, obie te postacie są obecne w języku polskim już od czasów średniowiecza – ich pierwsze zapisy pojawiły się już w XV wieku. Zarówno wyraz spieszy jak i śpieszy to forma czasownika podstawowego odmieniona w trzeciej osobie liczby pojedynczej, w czasie teraźniejszym.

Poprawna pisownia

Przykłady poprawnej pisowni

Ilekroć go spotykam, zawsze się gdzieś spieszy, musi być bardzo zabiegany.
Nie przeszkadzaj jej teraz, spieszy się, żeby skończyć pracę i wyjść do domu.
Nie miałam okazji nawet zamienić z nią słowa, krzyknęła tylko, że przeprasza, ale bardzo się spieszy.

Poprawna pisownia

Przykłady poprawnej pisowni

Zatrzymany kierowca twierdził, że śpieszy się do żony do szpitala.
Pierwszego dnia choroby dostała informację, że cała rodzina śpieszy do niej z lekami i jedzeniem.
Paweł nie może teraz rozmawiać, śpieszy na pomoc chorującej babci.