Obie poniższe postacie wywodzą się od jednej formy podstawowej, a mianowicie od wyrazu koleżanka. Mówimy tak na kobietę lub dziewczynkę – towarzyszkę pracy, zabawy czy nauki. Obie formy stanowią odmianę słowa bazowego przez inny przypadek, dlatego nie mogą być stosowane wymiennie, gdyż będzie to błąd językowy. W razie niejasności zachęcamy do lektury naszych definicji i przykładów użycia w zdaniu, a także do zadawania pytań w sekcji komentarzy pod artykułem.

Poprawna pisownia, znaczenie: koleżanką to forma odmieniona w narzędniku liczby pojedynczej. Warto zwrócić na kończącą ją głoskę nosową ą – jej obecność uzasadnia reguła językowa, nakazująca, by rzeczowniki, przymiotniki, zaimki, liczebniki oraz imiesłowy rodzaju żeńskiego odmienione w narzędniku liczby pojedynczej powinny być zawsze kończone na ą.

Przykłady poprawnej pisowni

Nie mogę dziś się z Tobą zobaczyć, umówiłam się z koleżanką na drinka.
Wraz z koleżanką poszłyśmy do szefa z prośbą o zwiększenie zakresu obowiązków.
Myślał, że widział mnie z innym mężczyzną, a szłam z koleżanką, mającą krótko obcięte włosy.

Poprawna pisownia, znaczenie: koleżankom to z kolei forma rzeczownika podstawowego odmieniona w celowniku liczby mnogiej. W myśl obowiązującej we współczesnej polszczyźnie zasady, tego typu postacie deklinacyjne powinny być zawsze kończone na om.

Przykłady poprawnej pisowni

Obiecałam koleżankom, że kiedy tylko się urządzimy, to zrobimy parapetówkę.
W wielkiej tajemnicy powiedziałem jej najbliższym koleżankom o planowanych zaręczynach.
Kochanie, koniecznie przypomnij koleżankom, by wzięły ze sobą ręczniki i szczoteczki do zębów.

Niepoprawna pisownia

Niepoprawna pisownia

Niepoprawna pisownia

Niepoprawna pisownia