Istnieją w języku polskim dwa oddzielne słowa: opatrzność i opaczność. Jednakże każde z nich posiada inne znaczenie i nie mogą być wykorzystywane zamiennie.

Poprawna pisownia, znaczenie: opatrzność jest wyrazem powstałym od słów patrzyć i opatrzyć, w znaczeniu doglądać, pielęgnować. Dawniej opatrzność oznaczała przezorność, ostrożność i pieczołowitość, a w kontekście religijnym – boską moc, otaczającą wszystkich stałą opieką. Obecnie wychodzi już z użycia pierwsze znaczenie, a zazwyczaj wykorzystuje się to określenie w kontekście religijnym.

Przykłady poprawnej pisowni

Opatrzność czuwała nade mną, kiedy to się wydarzyło i tylko dzięki niej wciąż jeszcze żyję.
Alicja nigdy nie wierzyła w opatrzność boską, ale jej mama uważa, że jest to najważniejsza siła.
To, że wszystko udało nam się rozwiązać zgodnie z planem, było prawdziwym zrządzeniem opatrzności.

Poprawna pisownia, znaczenie: z kolei słowo opaczność wywodzi się od wyrażenia na opak, a następnie utworzonego od niego przysłówka opacznie. Jest to wyraz dziś praktycznie nieużywany i rzadko pojawiający się we współczesnych słownikach. Dawniej oznaczał omylność, błędność, ale także odwrotność i przewrotność.

Przykłady poprawnej pisowni

Opaczność, która go cechowała, była bardzo irytująca i sprawiała, że często wpadał w kłopoty.
Opaczność jest jedną z sił, rządzących losem człowieka, w zbiorze wspomnień Jeremiego Przybory.
Jeśli nie wiesz, czym jest opaczność, to popatrz na zawsze popełniającego błędy Heńka.